jueves, 18 de julio de 2013

JAIETAN AGERIA DA SEXISMOA!!!

Espektakuluaren nozioa

2013 Uztailak 15
Iruñeako San Ferminetako argazki sexisten harira analisi desberdinak irakurri ditut egunotan. Batzuk plazerrarekin tematu dira; beste batzuk irribarrea baiezkoan itzuli dute edota norberaren gorputzarekin zer nahi egiteko askatasuna aldarrikatu. Gehienetan espektakulua irudikatu dute eta ez, Situazionistek esango luketen bezala, subjektuen elkar harreman egoera (hemendik aurrera situazioa, ez nahastearren).
Espektakuluaren hondoratzearekin bat hasten da hauen arabera situazioen eraikuntza. Espektakuluan ekintzaile bat ulertzen da, eta, ondoren, pasibotasuna, ikuslegoaren forma hartzen duena. Situazioan, ordea, ikuslego forma pasiboak rol aktiboa hartzen du: bizitzailea. Alegia, egoera horretan ez da ekintzaile bat identifikatzen, denok baikara subjektu aktibo gisa ulertuak.
San Ferminetara itzulita, analisi metafisikoetan adituek zera diote: egoeratan, agian, emakumeak eroso daudela, eta feminismoaren izenean berau kritikatzea matxismo forma berria dela, paternalismoa, zer egin eta zer ez inposatzen ari gatzaizkielakoan. Hau da, bestela esanda, egoera horietan, behin emakumearen oniritzia jasota, ez da inongo erasorik ulertzen, antza. Espektakuluaren ikuspuntutik soilik emakume ekintzailearen jarrera irakurtzen da, emakumea bera da jokoa eta ikuslegoaren papera, ukituek aktibo bilakatzen badute ere, neutrala da, ez da analizatzen.
Metafisika usteletik haratago irakurriko bagenu, ordea, ez da kasualitatea espektakuluotan ekintzaile eta publikoaren papera beti modu berdinean banatuta egotea. Eta ez da kasualitatea ere, gainera, espektakulua identifikatzea, situazioa identifikatu beharrean. Emakumearen jarrerak, antza, gizonezkoen jarrera neutralizatzeko indar guztia dauka: berak onartzen badu, hor ez da erasorik, ezta patriarkaturik ere. Onartuko ez balu, ordea, alarma guztiak piztuko lirateke. Borondatearen araberako analisiotan akatsa bistakoa da: zeinek ezartzen du borondatea adierazteko hizkuntza edo forma? Hori ulertzeko gai al dira patriarkatuaren semeak? Eta alabak?
Ez hori bakarrik, kontzepzio arazo larri bat bizi dugulakoan nago: patriarkatua soilik gizonezkoengan adierazten da. Beraz, emakumearen erabakia librea da, eta are libreagoa hamar eskuk ukitzen uzten denean, debekuaren muga guztiak hausten dituelakoan. Baina, gorputzaren salerosketa merkatua ez al da merkatu oro bezain kutsakorra? Ez al du gizakia bere gorputzetik aldentzen, alienatzen, objektu sexual bilakatzeraino?
Izan gaitezen demagogo, eta onar dezagun, momentu batez, argazkietako emakumeek, irudikatutako espektakuluan, erabakiak modu aske batetan hartu dituztela, eta, gainera, irribarreek baiezkoa esan nahi dutela. Ez al da, berdin berdin, gizonen jarreran erasoa irudikatzen? Ez al da, era berean, emakumearen objektu izaera indartzen, nahiz eta berak, bere barrenean, erabakitzeko ahalmena sentitu? Ez al du honek irudikatzen gizonezkoen gailentasuna, posesioa? Eta gainera nola eta gehienetan emakumea gurtzen, espektakuluaren erdian jartzen. Horixe da hain zuzen ere gizonezkoen jarrera libratzen duena: zirkuan begirada guztiak erdigunera zuzenduak izatea.

Hoenkin batera pikara magazinen agertutako beste 2 artikuluen interesgararri:

1.- San Fermín, San Quintín y la revolución del santoral

Es terrible que violen a mujeres en las fiestas locales, pero también es terrible que no sepamos darnos cuenta del acto heroico y rompedor que es el que una mujer se levante la camiseta dentro de una masa de machirulos y disfrute de que la toquen por propia elección

Jarraitu irakurtzen 

 

2.- Tetas y toros

Ante la difusión de fotos de San Fermín en la que decenas de hombres arrancan la ropa y manosean a una mujer, Emi Arias argumenta por qué aceptar esas imágenes como una alegre bacanal legitima la dominación masculina y el acoso sexista

Jarraitu irakurtzen

 

No hay comentarios:

Publicar un comentario